กูทำงานเป็นแร้มยกกระเป๋าที่ไทยแอร์เอเชียรวม 15 ปี จากเงินเดือนหลักหมื่นสู่เงินเก็บหลักล้าน มีเงินเลี้ยงดูเเม่ มีเงินไปต่อยอดจนมีรายได้หลายทาง ก็เพราะงานทำที่นี่
หลายวันที่ผ่านมา มีคนบอกว่างานที่กูทำมันไม่ดี เงินไม่ดี องค์กรจะเเย่ สันดานกูไม่เคยเนรคุณใคร หรือคิดเหี้ยๆ แบบนั้น
ใช่!! สังคมไทยชอบให้ลูกหลานทำงานดีเงินเดือนสูง ก็โอเค กูไม่เถียง แต่ถ้าเอาความจริงมาพูดกันในยุคที่วันนี้เงินโคตรสำคัญ ไม่มีเงินกันนี่แทบจะอดตาย
จาก ‘เป็นคน’ สังคมให้มึงกลาย ‘เป็นหมาตัวนึง’ เมื่อมึงไม่มีตังค์เลยจริงๆ
อาชีพทุกอาชีพ องค์กรทุกองค์กร มีความสำคัญไม่แพ้กัน ถ้าวันนี้ไม่มีเด็กปั้ม มึงก็ต้องเติมน้ำมันเองถูกต้องไหม หรือถ้าไม่มีคนงานก่อสร้าง มึงก็ต้องไปก่อสร้าง ฉาบปูนเอง และ ถ้าไม่มีรปภ. มึงก็ต้องเป็นรปภ.เอง หรือไม่ก็ทำระบบรักษาความปลอดภัยให้แน่นหนาเอง
ถูกต้องไหมล่ะ? กูไม่ให้ค่าว่าต้องทำงานนั้น ต้องทำงานนี้สิดี คนไทยให้เกียรติหรอก ถุย!! ลองมึงไม่มีเงิน ไม่มีจะเเดก แถมยังเสือกเลือกงานดูสิ ใครหน้าใหนมันจะให้เกียรติ นอกจากเหยียบซ้ำ
กูเลยตั้งใจทำงานประจำให้ดี หลังเลิกงานก็หาอาชีพเสริมทำ เก็บตังค์เอาไปต่อยอด กูชอบตอบคนแบบงงๆ เมื่อใครถามมีรายได้ต่อเดือนเท่าไหร่ เพราะกูจำไม่ได้ แต่กูจำได้แค่รายจ่ายต่อเดือนเท่าไหร่ ใช้ชีวิตให้ต่ำกว่ารายได้ กูอายถ้าโชว์รวยแต่ไม่ได้รวยจริง
พร้อมศึกษาการลงทุนเอาแบบให้คุยกับ fund manager รู้เรื่อง กูจึงไม่รู้สึกว่าตัวเองต้อยต่ำในงานที่ทำไง
มึงจำไว้! ในสังคมไทย ไม่มีงานไหนดีไปกว่าใคร นอกจากมึงชอบคิดไปเองว่างานนั้นดีกว่า งานนั้นเงินเยอะกว่า
กูเห็นคนทีคุยทับกูเรื่องเงิน เรื่องงาน หนี้บานจนสงสัยว่าชาตินี้แม่งจะจ่ายหมดหรือเปล่ากันทุกคน
ไม่เคยคิดอยู่จนเกษียณ แต่ไม่มีซักวันที่อยากลาออก และไม่มีซักวันที่ไม่อยากมาทำงาน
